تاریخچه ی آسانسور به ۲۳۶ سال قبل از میلاد بر می گردد.در آن زمان از آسانسور برای بالابردن وسایل در ساخت بناها استفاده می شد.ساخت بناهای تاریخی عظیم هرگز بدون استفاده از این وسیله ی ساخت دست بشر ممکن و میسر نبود.اسانسور های باری در آن زمان به صورت قرقره ای بودند ونیروی خود را برای بالابردن ازطریق انسان یا حیوان های اهلی تامین می کردند.
پایه گذار و طراح آسانسور به شکل امروزی،ریاضی دانی بزرگ به نام آتوود بود.ماشین آتوود از دو وزنه که با یک نخ به هم متصل هستند تشکیل شده است که وزنه ها روی یک فلکه به بالا و پایین حرکت می کنند.
نیروی محرکه بخار برای آسانسور
در سال ۱۸۰۰ میلادی با کشف نیروی بخار، از آن در صنعت آسانسور به عنوان نیروی محرکه برای بالا بردن استفاده کردند.اما چون این آسانسورها امنیت کافی نداشتند خیلی دوام نیاوردند تا اینکه با بکارگیری ترمز اضطراری در آسانسورها توسط آقای جی اتیس توانست ایمنی را برای آسانسورها تامین کند و به مسافران برای سوار شدن از این وسیله اطمینان خاطر بیشتری دهد.
اولین آسانسور الکتریکی
اولین آسانسور الکتریکی توسط وزنز زیمنس در سال ۱۸۸۰ با استفاده از موتور الکتریکی اختراع شد.در همان سالها با بکارگیری سیم بکسل فولادی به جای طناب های کنفی که اصلا ایمنی نداشتند آسانسورها شکل پیشرفته تری را به خود گرفتند.با استفاده از موتورهای الکتریکی در آسانسورها دیگر مشکل کنترل سرعت در آسانسور برطرف شده بود زیرا با قطع ووصل کردن کلید آسانسور،سرعت الکترو موتور قابل کنترل بود.با وجود تحولی که موتورهای الکتریکی در صنعت آسانسور به وجود آورده بودند یک مشکل اساسی وجود داشت و آن هم محدودیت در سرعت بود.این موتورها نمی توانستند سرعت بیش تر از ۲ متر بر ثانیه داشته باشند.
بدون دیدگاه